با صابون دستشویی لوکس بدن خود را سم زدایی کنید!!

در سال 1865، ارنست سولوای بلژیکی فرآیند Solvay را توسعه داد که جایگزین فرآیند Leblanc شد.

بنابراین سودای کافی برای صابون سازی وجود داشت و صابون به محصولی مقرون به صرفه تبدیل شد.

اکنون می توان بدن را به طور مرتب با صابون دستشویی لوکس شست و از بوی نامطبوع رها کرد.

صابون سازی سنتی در مارسی تا به امروز باقی مانده است (Savon de Marseille).

صابون ها معمولا از چربی های گیاهی یا حیوانی تهیه می شوند.

معمولاً برای تولید صابون‌ها از چربی‌های پایین‌تر که می‌توان آن‌ها را با پرس داغ یا استخراج با حلال نیز به‌دست آورد.

چربی های گیاهی مانند روغن نارگیل، روغن هسته خرما، روغن پالم، روغن زیتون، روغن آفتابگردان، روغن ذرت، روغن سویا و چربی های حیوانی مانند پیه، خوک یا چربی از استخوان ها که در طی فرآوری حیوانی تولید می شوند، عمدتاً مورد استفاده قرار می گیرند.

برای تولید، چربی ها را با لیمو می جوشانند (مانند سود سوزآور یا لیمو پتاس، که قبلاً پتاس یا سودا نیز وجود داشت).

این فرآیند جوش صابون نامیده می شود، واکنش شیمیایی صابون سازی است.

چربی ها به گلیسیرین و نمک های قلیایی اسیدهای چرب (صابون های واقعی) تجزیه می شوند.

تولید قبلاً در دیگ های باز انجام می شد.

امروزه صابون ها به صورت تولیدی در مقیاس وسیع در کارخانه های بسته و در عملیات مستمر تولید می شوند.

امولسیون چسبناکی که هنگام جوشیدن به دست می آید، چسب صابون نامیده می شود و محلول کلرید سدیم به آن اضافه می شود.

امولسیون (نمک کردن) به هسته صابون شناور، که عمدتاً حاوی نمک های سدیم اسیدهای چرب است، و لیموترش پایینی، که عمدتاً حاوی لیمو، گلیسیرین و نمک خوراکی محلول است، جدا می شود.

هسته صابون با جداسازی از لیمو پایه جدا می شود و با آب فراوان و مقداری لیمو جوشانده می شود تا ناخالصی های باقی مانده حل شود.

نمک زدن دوباره منجر به صابون کشک می شود.