گل محمدی و ترکیبات مختلف آن به عنوان یک دارو، سنت دیرینه ای دارد.
پزشک یونانی Pedanius Dioscorides (قرن اول) میوه خشک را برای التهاب روده توصیه کرد.
گیاه شناس و پزشک آلمانی هیرونیموس بوک (1498-1554) اثر ضد اسهال را توصیف کرد و پزشک ایتالیایی پیترو آندره آ ماتیولی (از 1501 تا 1577) از این میوه برای مقابله با اسهال خونی و از دانه ها علیه سنگ استفاده کرد.
گل محمدی در طب سنتی هیلدگارد ذکر شده است.
هیلدگارد گل محمدی خشک شده ۱۴۰۱ را برای مشکلات ریه، سر و معده توصیه می کند.
طب عامیانه از گل محمدی، پوست و دانه گل محمدی برای بیماری های کلیوی و مثانه، همچنین برای بیماری های سنگ، و همچنین برای نقرس، روماتیسم و سیاتیک استفاده می کند.
این استفاده اما در سال 1990 از سوی کمیته کارشناسان آلمانی در زمینه داروهای گیاهی توصیه منفی دریافت کرد، زیرا در آن زمان مواد علمی نمی توانست اثرات آن را ثابت کند.
و ESCOP (انجمن علمی اروپایی برای گیاه درمانی) محصولات گل محمدی و پوست گل محمدی را به عنوان کمک کننده به سرماخوردگی و آنفولانزا و به عنوان پشتیبانی اضافی در تسکین درد آرتروز و سفتی مفاصل استاندارد کرده است.
EFSA (مرجع ایمنی مواد غذایی اروپا) توجه را به محتوای بالای ویتامین C جلب می کند، یک اثر تحریک کننده سیستم ایمنی که از سیستم ایمنی حمایت و تقویت می کند.
پودر گل محمدی چه موادی دارد؟
اجزای اصلی پوست گل محمدی عبارتند از ویتامین C (اسید اسکوربیک)، پکتین، قند، اسیدهای میوه و تانن ها و همچنین کاروتنوئیدهای مختلف به عنوان رنگ.
همچنین در دانه های رز روغن چرب وجود دارد (عمدتاً اسید لینولئیک و γ-لینولنیک)، و گلبرگ های گل محمدی حاوی عطرهای مختلف، تانن ها، فلاونوئیدها، اسید اسکوربیک و کاروتنوئیدها هستند.
از کل میوه برای تهیه پودر (پوست و سنگ) استفاده می شود.
با این حال، برای بسیاری از پودرها، حفره ها نیز قبل از پردازش بیشتر حذف می شوند.
در طول پردازش مناسب (خشک کردن ملایم <40 درجه سانتیگراد) همه مواد بدون از دست دادن در پودر باقی می مانند.
اثرات مثبت را می توان از اجزای منفرد گل محمدی بدست آورد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.